بیماری لایم در تعداد زیادی از کودکان در Connecticut، Lyme آغاز شد. بسیاری از بچه ها به آرتریت روماتوئید نوجوانان مبتلا شدند. اگرچه کودکان نیز به آرتروز مبتلا می شوند، اما کودکان در لایم 100 برابر بیش تر از حد طبیعی بیماری مفاصل را نشان می دادند.
سرانجام، محققان علائم کودکان را نه در آرتروز، بلکه در عفونت باکتریایی ناشی از کنه های پا سیاه ردیابی کردند. به این عفونت بیماری لایم گفته شد.
از آن زمان تاکنون، بیماری لایم در ایالات متحده شیوع یافته است. اگرچه موارد تقریبا در دیگر ایالت ها نیز گزارش شده است، اما تعداد قابل توجهی از موارد در سه منطقه اصلی باقی مانده است: شمال شرقی، غرب میانه و شمال کالیفرنیا.
بیماری لایم حتی در سراسر آسیا و اروپا نیز یافت می شود. حتی در مناطق مشترک همه کنه های پا سیاه به باکتری هایی که باعث بیماری لایم می شوند آلوده نشده اند و فقط درصد کمی از افراد یا حیوانات اهلی که توسط کنه نیش می خورند، در واقع بیمار می شوند.
بیش تر افراد تحت درمان با آنتی بیوتیک ها در مراحل اولیه بیماری کاملا بهبود می یابند اما در تعداد کمی از افراد ممکن است مدت ها پس از بهبودی، عفونت بازگشت داشته باشد یا یک علامت پایدار داشته باشند. در صورت عدم درمان، بیماری لایم می تواند در بدن گسترش یابد که می تواند به آرتریت و سایر مشکلات جدی سلامتی منجر شود.
- ۹۹/۰۴/۱۶